Het kan enorm confronterend zijn om verbinding te maken met de wanhoop of het verdriet dat je als kind hebt ervaren. Toch is dit een unieke kans om te genezen wat anders wordt overschreeuwd door de waan van de dag. In dit artikel lees je waaraan je kunt merken dat je innerlijke kind om heling vraagt. Ook delen we een tip om heling in praktijk te brengen.
Innerlijke kind: aan deze 5 signalen merk je dat het vraagt om heling
Ieder van ons heeft een innerlijk kind in zich. Je innerlijke kind leeft je hele leven met je mee. Het staat voor gevoelens, emoties, onbewuste reactiepatronen en reflexen. Dat start al voordat je geboren wordt, tijdens je groei in de baarmoeder van je moeder. Je hart is het eerste orgaan dat groeit, en het eerste deel van je brein dat zich ontwikkelt is het limbische systeem. Daarin bevindt zich de amygdala, die je kunt zien als jouw interne ‘waarschuwingssysteem. Je amygdala leert je wanneer je moet vechten, vluchten of bevriezen.
Je innerlijke kind en overlevingsmechanismen
Als je opgroeit, ontwikkel je zo bepaalde overtuigen en overlevingsmechanismen. Helaas zijn dat voor veel mensen vaak overtuigingen als ‘ik ben niet goed genoeg’ of ‘het is allemaal mijn schuld’, bijvoorbeeld als je een onveilige jeugd hebt gehad en trauma hebt meegemaakt. Deze mechanismen spelen vaak nog steeds een rol als je al volwassen bent en je bewustzijn verder is ontwikkeld. Daarom kan het zomaar gebeuren dat je reageert vanuit een reflex, terwijl je anders had willen reageren. Je kunt dan bijvoorbeeld bevriezen van angst in een situatie, terwijl je later beseft dat die situatie eigenlijk helemaal niet zo beangstigend blijkt te zijn.
Sporen
Je innerlijke kind kan beschadigd zijn door één traumatische gebeurtenis, maar ook door consistente problematiek. Je kunt hierbij denken aan emotionele onbeschikbaarheid van de ouder(s), verwaarlozing of mishandeling. Als je behoeften – aan liefde, veiligheid, zorg – als kind niet (altijd) vervuld werden, kan dat sporen achterlaten. Angsten, verslavingen of vermijdingsstrategieën hangen vaak nauw samen met het gekwetste innerlijke kind. Als je hier als volwassene niet bewust aandacht aan besteedt, dan bestaat de kans dat deze oude pijn en bijbehorende gedachte- en gedragspatronen jou gaan ‘besturen’.
5 signalen die je vertellen dat je innerlijke kind om heling vraagt
Het kan enorm confronterend en ontwrichtend zijn om verbinding te maken met de wanhoop of het verdriet dat je als kind ervaren hebt. Toch kun je alleen zo echte veiligheid en liefde gaan ervaren en je helemaal gegrond voelen in het hier en nu. You’ve got to feel it, to heal it. Maar waaraan merk je dan of je innerlijke kind om heling vraagt? Let op de volgende 5 signalen.
- Je reageert vaak automatisch en erg heftig. Je kan plotseling heel geïrriteerd, boos, gedissocieerd of verdrietig worden zonder precies te begrijpen waarom deze specifieke situatie zo’n sterke respons bij je opwekt.
- Je bent erg onafhankelijk en hebt jezelf wijsgemaakt dat je niemand nodig hebt en/of je vindt het moeilijk om hulp te vragen/accepteren.
- Je hebt jezelf destructieve coping mechanismen aangeleerd zoals te veel drinken, winkelen, gokken, te veel of te weinig eten, alles uitstellen, zelfbeschadiging etc.
- Je hebt last van emotionele en/of mentale gezondheidsproblemen. Denk aan depressie, angst, niet gemotiveerd zijn, vermijdend gedrag, slapeloosheid, concentratieproblemen, etc.
- Je komt in relaties steeds dezelfde patronen tegen. Dit wijst meestal op hechtingsproblematiek. Voorbeelden van onveilige hechtingspatronen zijn verlatingsangst, bindingsangst, extreme jaloezie of extreme geslotenheid, jezelf of een ander gaslighten.
Tip: verbind je met je rechter hersenhelft
Je mag nu dan wel volwassen zijn, je innerlijke kind reageert vaak niet goed op ingewikkelde, rationele taal. Kinderen communiceren meer via hun emoties, zintuigen en hun lichaam. Probeer uit die linker hersenhelft te komen (die geassocieerd wordt met kritisch denken, logica en woorden) en naar de emotionele expressie, intuïtie en creativiteit van de rechter hersenhelft te bewegen. Ademhalingsoefeningen zijn een goede eerste stap. Maak ook regelmatig verbinding met je zintuigen door 1 ding te noemen dat je ziet, en 1 ding dat je ruikt, hoort, proeft en voelt. Plan eens een activiteit in die je als kind leuk vond: tekenen, tuinieren, stripboeken lezen, takjes of steentjes verzamelen gedurende een wandeling. Je zult zien dat dit verzachting brengt.
