Was jij vroeger het ‘onzichtbare kind’? Zo werkt het door in je volwassen leven

Sommige kinderen zijn van nature ‘makkelijk’ en vragen relatief weinig aandacht. Maar er zijn ook kinderen die zichzelf deze houding aanmeten als overlevingsmechanisme. Ze worden zo het ‘onzichtbare kind’. Dit is wat dat precies betekent en hoe deze ervaring doorwerkt in je volwassen leven… 

Was jij vroeger het ‘onzichtbare kind’? Zo werkt het door in je volwassen leven

Onzichtbare kinderen hebben vaak een broer of zus met een beperking of chronische ziekte, grote emotionele behoeften, of een ‘grote’ persoonlijkheid die veel aandacht vraagt, schrijft klinisch psycholoog Nicole LePera op haar beroemde Instagram account. Dit meer behoeftige kind krijgt het meeste aandacht van de ouders, terwijl het onzichtbare kind naar de achtergrond verdwijnt. Het komt ook vaak voor dat onzichtbare kinderen zorgtaken voor het meer behoeftige kind op zich nemen. Van onzichtbare kinderen wordt dan ook vaak gezegd dat ze volwassen voor hun leeftijd zijn. Ze voelen vaak aan dat hun ouders gestrest zijn of overvraagd worden door het andere kind en passen zich aan. Dit aanpassingsgedrag ziet er vaak uit als perfect (willen) zijn en het onderdrukken van behoeften.

Onzichtbare kinderen als volwassenen

Was jij vroeger het onzichtbare kind? Dan is de kans groot dat je nu:

• Moeite hebt met het uitdrukken van je gevoelens en behoeften.
• Een laag gevoel van eigenwaarde hebt (‘doet mijn bestaan er überhaupt toe?’).
• Een ogenschijnlijk onverklaarbaar gevoel van angst of woede ervaart als je in de buurt van je ouders bent, als gevolg van de emotionele verwaarlozing die je ervaren hebt. Dit kan verwarrend zijn, vooral als je ouders wel liefdevol en betrokken zijn.
• Wrok of woede koestert richting broers of zussen.
• Last hebt van woede-uitbarstingen en prikkelbaar bent, omdat je behoeften zo lang niet bevredigd zijn.
• Een people pleaser bent en altijd maar meer verantwoordelijkheden op je neemt, net zoals je deed als kind.
• Gelooft dat jij verantwoordelijk bent voor het geluk van mensen, of de neiging hebt mensen te willen ‘redden’.
• Erg competitief bent, omdat je als kind moest strijden voor aandacht.
• Je in relaties heel dominant of juist heel onderdanig opstelt.
• Middelen gebruikt om met je emoties om te gaan.

Soms beginnen onzichtbare kinderen in hun puberteit juist extreem gedrag te vertonen om alsnog eindelijk de nodige aandacht van de ouders te krijgen. Volwassenen die vroeger het onzichtbare kind waren dragen vaak een diepgeworteld gevoel van eenzaamheid met zich mee. Ze kunnen maar niet van het gevoel afkomen dat ze alleen op de wereld zijn en dat niemand ze begrijpt.

Hoe kun je helen?

Hoe herstel je als volwassene van de ervaring die je als onzichtbaar kind hebt gehad? Volgens Nicole LePera draait helen in essentie om het leren bevredigen van je eigen behoeften, het stellen van duidelijke grenzen en vooral heel lief zijn voor je innerlijke kind. Je innerlijke kind moest zich vroeger aanpassen door te veel op zich te nemen en haar eigen behoeften onzichtbaar te maken. Op dit moment heeft het vooral veel liefdevolle aandacht en compassie nodig van jou.

Roots Meditatiepakket & Dossier

Wijze lessen van o.a. Els van Steijn over de belangrijkste missie van je leven: het helen van (oude) pijn uit de familielijn
Bestel nu!