Onlangs schoof Karlijn een artikel uit Trouw onder mijn neus over een trend die aan kracht lijkt toe te nemen. Steeds meer dertigers én veertigers nemen geen genoegen meer met slank, maar gaan voor strak. Het ultieme doel? Een lichaam waar de gemiddelde twintiger jaloers op zou zijn. Inclusief blokjesbuik en billen als kokosnoten.
Een killerbody na je 35e. Really?
Een buikje of billen die het beginnen te verliezen van de zwaartekracht? Maak dan je borst maar nat, want deze zomer is strak het devies. Ook, of misschien wel juist, als je de 35 bent gepasseerd. Helaas krijg je een killerbody niet cadeau. Want hoe ouder je wordt, hoe trager je stofwisseling. En ook je spiermassa neemt langzaam maar zeker af. Met wat vaker de trap nemen en het afslaan van een bitterbal red je het niet. Neem Fajah Lourens. Zij sport 5 keer per week minstens een uur per dag en schijnt dagelijks drie kwartier bezig te zijn met het voorbereiden van super uitgebalanceerde healthy meals. Het resultaat? Dat mag er wezen. De 35-jarige Fajah heeft een prachtlijf. En toch voel ik me niet geroepen om als 38-jarige in haar voetsporen te treden. Zeker, ik heb Fajah’s boek Killerbody door mijn handen laten gaan. En toen toch weer teruggelegd in het schap. Ik zal je uitleggen waarom…
Van buitenkant naar binnenwereld
Dat ik er voor bedank om een killerbody na te streven, komt niet omdat ik geen drive heb. Als ik iets echt wil, dan ga ik er ook voor. Holistik is daar het levende bewijs van. Als ik alle uren die ik in Holistik heb gestoken in de gym had doorgebracht dan was ik nu miss fitness 2016. Dat ik niet warm loop voor het verkrijgen van een hard body komt doordat ik me de laatste jaren wat minder ben gaan focussen op mijn buitenkant. Een proces dat op allerlei manieren tot uiting komt. Zo ben ik steeds minder make-up gaan gebruiken. Ging ik vroeger de deur niet uit zonder foundation, tegenwoordig heb ik genoeg aan een CC cream. Ook heb ik al wéken mijn nagels niet gelakt (ik laat ze liever ademen) en laat ik parfum steeds vaker achterwege. Nog zoiets: sieraden. Die blijven steeds langer in hun kistje liggen. Ik geloof dat de gaatjes in mijn oren zelfs al zijn dichtgegroeid. En nu ik er over nadenk, op de dure tassen die ik heb zag ik laatst een laagje stof.
Verslonzen
Natuurlijk heb ik mezelf de vraag gesteld of ik niet gewoon aan het verslonzen ben. Maar ik weet zeker: dat is niet het geval. Ik vind het belangrijk om er verzorgd uit te zien. Zo was ik een paar weken terug not amused toen mijn haar een paar centimeter te kort was geknipt. Ik hoef alleen niet meer zo nodig met strakke leggings en crop tops over straat. Ook diepe decolletés en torenhoge hakken horen thuis in het rijtje van zaken die op geen enkele manier bijdragen aan mijn levensgeluk. Bij de meest gelukkige momenten in mijn leven was er in de verste verte geen spiegel te bekennen.
Fuck die killerbody
Don’t be eye candy. Be soul food is een quote die past bij de fase van mijn leven waar ik nu in zit. En bij het leven van Fajah als je het mij vraagt. Eye candy is ze zeker, maar voor mij nu ook soul food. Wie het nieuws heeft gevolgd kan het niet zijn ontgaan dat ze een extreem moeilijke tijd doormaakt. Een killerbody kan Fajah momenteel gestolen worden: ‘Ondertussen glijden de Tony Chocoloney’s naar binnen als ontbijt, lunch en avond eten. “Fuck die killerbody”. Gisteren dacht ik even; misschien moet ik nu toch even een paar hoofdstukken uit mijn eigen boek opnieuw gaan lezen, maar ik kan het niet opbrengen.’ Het is deze eerlijkheid die me raakt. En een ziel laat zien die zoveel mooier is dan welke lichaam ooit kan zijn.
Content met curves
Begrijp me niet verkeerd: dat ik geen killerbody nastreef betekent niet dat ik elke avond als een zoutzak op de bank plof. Ik beweeg juist veel. Ik zet minimaal 10.000 stappen per dag en sluit ook niet uit dat ik ooit weer aan krachttraining ga beginnen onder toeziend oog van personal trainer Jorden Bres. Ik ben alleen niet bereid om 5 keer per week te bikkelen voor een blokjesbuik. Content zijn met mijn curves. Dat lijkt me een mooier streven.
