In mei 2017 overleed mijn vader aan een longontsteking. Dit jaar vieren we Kerstmis voor de zesde keer zonder hem. Maar die lege plek aan tafel went nooit.
Troostende woorden voor als jij deze dagen ook iemand mist…
In mei 2017 overleed mijn vader. Iemand vertelde me destijds dat het pad van rouw een slingerpaadje is en geen rechte weg. Inmiddels weet ik dat dit zo is. Rouw is onvoorspelbaar. Zo heb ik op Vaderdag meestal nergens last van, maar is het gemis tijdens Sinterklaas (zijn favoriete feest) elk jaar bijna tastbaar. Ook met Kerstmis mis ik mijn vader meer dan op andere dagen. Wat mij troost geeft is samen naar de begraafplaats gaan. In 2017, toen we het graf van mijn vader voor het eerst in de kerstvakantie bezochten, werd het graf naast hem geruimd. Maar toen we aan kwamen lopen, werden de werkzaamheden direct gestaakt. De mannen namen zelfs hun wollen muts af. En dat raakte me. Het was een moment waarop het leven en de dood even hand in hand liepen en mijn vader dichterbij was dan ooit.
Hart onder de riem
Mis jij deze kerst ook een dierbare? Dit prachtige gedicht van Oxford professor Henry Scott Holland (1847 – 1918) geeft troost…
De dood betekent niets
Ik ben slechts een andere ruimte binnen gegaan
Ik ben niet veranderd en jij ook niet
Alles wat we voor elkaar waren zijn we nog steeds
Noem me bij mijn naam zoals je altijd deed
En ik zal er zijn
Praat met me op dezelfde vertrouwde toon
Niet plechtig en niet triest
Lach met me om de kleine dingen
Die we samen deelden
Glimlach, als je aan me denkt
Bid samen met mij
Spreek mijn naam uit zonder hem te benadrukken
Met een zweem van droefheid
Er is niets veranderd
Alles is hetzelfde gebleven
Het leven moet doorgaan
Omdat leven nog steeds de moeite waard is
De draad is niet gebroken
Ik ben niet weg
Waarom zou je me uit je gedachten bannen
Omdat je me niet meer ziet
Ik wacht op je in de tussentijd
Ergens heel dichtbij
Net om de hoek
Alles is goed
Niets is voorbij
Niets is verloren
Eén kort moment en alles zal zijn zoals het was
