Een paar weken geleden opende ik een mailtje van Zwier. Of ik 24 uur alleen wilde doorbrengen in een blokhut op een eilandje midden in de Vinkeveense Plassen. Zonder telefoon. Ik twijfelde geen seconde. Want tijd voor mezelf is iets waar ik de afgelopen paar jaar een chronisch tekort aan heb.
24 uur moederziel alleen op een eilandje: grandioos of gekmakend?
Hoe verknocht ik ook aan Holistik ben, het runnen van een eigen magazine heeft één nadeel: ik houd amper tijd over voor mezelf en ben bijna nooit alleen. Of ik dat als een probleem ervaar? Meestal niet. Ik heb graag mensen om me heen en fiets negen van de tien keer fluitend naar de redactie. Maar er zijn ook dagen dat ik het Spaans benauwd krijg van mijn overvolle agenda, uitpuilende mailbox en mensen die langs mijn bureau lopen. Het enige wat ik dan wil is even helemaal niks en niemand. En precies op zo’n dag zeilde het berichtje van Zwier mijn mailbox in.
24 uur zonder
Zwier is een duurzame buitenplaats aan de Vinkeveense Plassen. Deze bijzondere plek is het startpunt van een uniek concept: 24 uur zonder. Het werkt als volgt: Een schipper brengt je vanaf de buitenplaats met een sloepje naar een blokhut op een piepklein eilandje. Je telefoon lever je in. Wat je er voor terug krijgt? Een mand vol gezond eten, een fris opgemaakt bed en hout voor de potkachel. De douche is een frisse duik in de Vinkeveense Plassen. Het enige wat je nodig hebt zijn schone kleren, een handdoek en zwemkleding. Je begrijpt: voor een drukke stadsbewoner als ik klinkt dit als muziek in de oren. En dus besluit ik op het aanbod in te gaan.
Regen
Op 8 augustus – mijn eerste dag als 40-jarige – was het zover. Ik had natuurlijk gehoopt op een stralend blauwe lucht, maar toen de schipper mij afzette kwam de regen nog net niet met bakken uit de lucht. Er dus zat er niks anders op dan me terugtrekken in de blokhut. Ik haalde de make-up van mijn gezicht, deed mijn haar in een knot en trok een joggingpak aan. Wat de komende 24 uur me zou brengen? Ik had geen idee… De eerste paar uren voelden onwennig. Ook werd ik overvallen door een schuldgevoel. Want het was druk op de redactie en dit voelde toch een beetje als spijbelen. Het duurde dan ook echt even voordat ik los kwam van de wal. Ik had verwacht dat er op enig moment verdriet zou bovenkomen om het verlies van mijn vader. Sinds zijn overlijden in mei van dit jaar heb ik amper tijd genomen om te rouwen. Ik was dus min of meer voorbereid op tranen, maar er gebeurde iets heel anders. Mijn creativiteit begon te stromen. En niet zo’n beetje ook. Het ene na het andere onderwerp voor een artikel popte op en binnen een paar uur tijd schreef ik 14 (!) kantjes vol. En zo leerde één dag op het eiland mij twee wijze lessen: 1) rust is de sleutel is tot creativiteit en 2) tranen laten zich niet dwingen.
Aanrader?
Of ik 24 uur zonder kan aanraden? Zeker! Even los komen van de wal doet iets met je. Het haalt je uit de waan van de dag en kan deurtjes in je ziel openen die anders gesloten blijven. En dat gebeurt er zoiets als dit:
BE ALONE
Eat alone, take yourself on dates, sleep alone
In the midst of this you will learn more about yourself
You will grow, you will figure out what inspires you
You will create your own dreams, your own beliefs, your own stunning clarity
And when you do meet the person who makes your cells dance, you will be sure of it
Because you are sure of yourself
Mis nooit meer iets van Holistik!
Schrijf je in voor onze newsletter & never miss a single story.Ja, houd mij op de hoogte!
