Holistisch huisarts: een gezond lichaam begint bij het omarmen van alle emoties (ook de pijnlijke!)

Juriaan Galavazi is holistisch huisarts en coach. Naar zijn mening is het geen toeval dat sommige mensen ziek worden of klachten krijgen. Lichaam en geest zijn niet van elkaar te scheiden. We kunnen het apart beschrijven, maar het functioneert als één geheel. In dit artikel legt Juriaan uit hoe aan het aankijken van ongemakkelijke gevoelens bijdraagt aan je fysieke en mentale gezondheid.

Holistisch huisarts: een gezond lichaam begint bij het omarmen van alle emoties (ook de pijnlijke)

Ze is midden twintig. Ze voelt zich angstig, heeft geen vertrouwen meer, geen energie. Nu zit ze hier voor mij; “Ik ben in paniek. Ik durf niemand meer te vertrouwen. Ik ben niet meer wie ik ben. Ik ben mezelf volledig kwijt. Ik voel me leeg, doof, afgestompt. Ik wil dit zo niet voelen. Dit is niet wie ik ben. Ik wil iets anders”.

Ongemakkelijke gevoelens

Stop met zoeken en start met kijken. Kijken naar wat er wél is. Ook als dat betekent dat het verdrietig, angstig en ongemakkelijk voelt. We hebben al van jongs af aan geleerd om ons te focussen op de fijne gevoelens. We zijn geneigd om bij de ongemakkelijke gevoelens als somberheid, angst, pijn en onzekerheid vandaan te gaan, en deze zo snel mogelijk van tafel af te schuiven.

Simpelweg ervaringen

In feite zijn deze ongemakkelijke gevoelens echter simpelweg “ervaringen”. Het is vooral je hoofd dat daar direct een sticker op plakt als zijnde “ongemakkelijk, onprettig, irritant, vervelend, lastig of naar”. Wanneer we kijken naar de ervaring die we voelen, nét vóórdat we het met ons hoofd kenmerken als “ongemakkelijk” of “ongepast”, dan is datgene wat voelbaar is, niets meer of minder dan een ervaring. En is verdriet simpelweg verdriet. Is blijdschap, blijdschap. Is vertrouwen, vertrouwen. En kan boosheid gewoon boosheid zijn. De vraag is of we in staat zijn om al deze gevoelens daadwerkelijk zo tegemoet te treden als dat ze zich in ons laten zien. Zonder daar direct een sticker op te plakken. Zonder het meteen te willen overdekken met een laag van willen weten of denken beter te weten hoe het zou moeten zijn. Wil je deze gevoelens daadwerkelijk ontmoeten of vind je nog steeds dat ze er eigenlijk niet bij horen?

Schoolplein

Een voorbeeld… Stel je voor dat je bij een basisschool langs het schoolplein staat. En op het plein zie je allemaal jonge kinderen. De meeste kinderen spelen met elkaar. Ze lachen, springen, rennen achter elkaar aan. Ze zijn vrolijk en energiek. En daartussen lopen ook enkele kinderen die wat meer teruggetrokken zijn. De ene is verlegen, onzeker. En anderen zijn misschien wat verdrietig, angstig, boos of somber. En stel je maar voor dat je naar deze kinderen loopt en tegen hen zegt: Weet je wat, gaan jullie maar even ergens anders staan. Ga maar weg van hier. Of beter nog; ga van het schoolplein af en neem plaats buiten het hek. Zodat ik je niet hoef te zien. En kom pas terug zodra je je weer wat vrolijker en voelt…

Aandacht en warmte

Of zou je misschien naar deze kinderen toegaan? Dat je naar ze toeloopt, een arm om hen heen slaat, een aai over hun bol geeft en vraagt; hey, hoe gaat het eigenlijk met je? En dat je dan tot de ontdekking komt dat ze eigenlijk helemaal niet zoveel nodig hebben en dat ze binnen een paar ogenblikken weer vrolijk rondrennen en meespelen met de rest van de groep. En dat je tot de conclusie komt dat deze kinderen die zich wat somber, angstig en ongemakkelijk voelen misschien wel even net iets meer aandacht en warmte nodig hebben dan die kinderen die zich blij en opgewekt voelen? Waar zou jij voor kiezen?

Verbinding met je lijf

Tranen in haar ogen. Dit is precies wat ze al die tijd gedaan heeft. Realiseer je dat we naar onszelf toe, juist die delen die we pijnlijk, somber en verdrietig vinden, maar al te vaak buiten spel zetten? Ons vooral richten op de vrolijkheid, de warmte, de lichtheid en het positieve. En dat je die andere delen met regelmaat van het schoolplein en achter het hek plaatst. Van tafel veegt alsof ze er niet toe doen. Omdat ze te “ongemakkelijk” zijn. En dat we daarmee consequent delen van onszelf afwijzen als dat ze er niet bij mogen horen. Terwijl ook zij simpelweg onderdeel zijn van de groep. Onderdeel zijn van jou. Je wijst daarmee een deel af van jezelf. Niet wetende dat je daarmee langzaam aan de verbinding met je eigen lijf kwijt raakt. En dat is wat je ziek maakt.

Oprecht nieuwsgierig

We handelen maar al te vaak oplossingsgericht in het wegnemen van klachten en symptomen. Terwijl de wijsheid voor een groot deel in ons eigen lichaam zit. En is het waardevol om juist daar oprecht nieuwsgierig naar te zijn in plaats van deze delen zo snel mogelijk van het schoolplein en buiten het hek te plaatsen.

Boekentip: ‘Van klacht naar Kans’

Na een reeks super veel gelezen artikelen op Holistik kon een boek natuurlijk niet uitblijven. In december 2019 komt Van klacht naar kans uit. In dit boek legt Juriaan uit waarom je voor een betere behandeling van klachten een andere visie nodig hebt. Een visie waarbij je oude denkpatronen loslaat, je lijf leert voelen, contact maakt met je innerlijke drijfveren, en waarbij je ongemak en pijn leert dragen. Juriaan leert je hoe je dat doet, wat daarbij komt kijken en waarom dit je leven verandert. Een aanrader!